หนึ่งในคอนเสิร์ตที่พวกเรารอคอยกันมานาน คอนเสิร์ตจากวง ‘Body Slam’ !! ฉันกับเพื่อนๆ อีก 3 คนเดินทางไปก่อนเวลา 4 ชั่วโมงเพราะอย่างที่หลายๆ คนรู้ว่า ถนนรามคำแหงติดนรกแตกขนาดไหน แล้วยิ่งมีคอนเสิร์ตอีก ถ้าอยากไปให้ทันก็ต้องยอมเหนื่อยหน่อย แต่เพื่อพี่ตูนกับความมันของพวกเรา เรารอได้ !!
อากาศค่อนข้างร้อน มีผู้คนเริ่มทยอยมากันอย่างไม่ขาดสาย เมื่อถึงเวลาประตูเปิดพวกเราก็เดินเกาะกลุ่มเข้าไป จึงได้ประจักษ์ว่า ‘สนามราชมัง คนเยอะจริง อะไรจริง ยิ่งใหญ่อลังการสมราชมังคลา’ ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยจะมีกี่วงในประเทศไทยที่สามารถเรียกผู้ชมมารวมตัวได้มากขนาดนี้ คนที่มาเข้างานประมาณ 90% ใส่เสื้อสีดำ ซึ่งฉันกับเพื่อนก็นัดแนะใส่กันมาแล้วเรียบร้อย ดีที่ทุกคนอ่านไลน์กลุ่ม
หากแต่ก็มีข้อติอยู่บ้าง คือ จัดงานได้ค่อนข้างมั่ว เพราะ Staff บอกว่าเปิดประตู 1 ก่อน ส่วนประตูอื่นๆ จะเปิดเฉพาะตอน Urgent ซึ่งมันเป็นเรื่องไม่สมเหตุผล เพราะกลุ่มคนจำนวน 5-6 หมื่น เปิดแค่ประตูเดียวเป็นเรื่องที่ตลกมาก โดยฉันกับเพื่อนยืนรอตรงประตู 3 หากแต่ Staff ก็พยายามไล่คนอื่นๆ ไปที่ประตู 1 ให้หมด แต่สุดท้ายคนก็ล้นมาอยู่ดี ซึ่งตอนหลัง มี Guard มายืนรอเพื่อเปิดประตู และบอกว่าเปิดทุกประตูพร้อมๆ กัน ทำให้ทุกคนเข้าไปในเวลาอันรวดเร็ว
เมื่อคอนเสิร์ตเริ่ม ทุกคนร่วมใจกระโดดพร้อมกัน มันมาก ! ถึงแม้จะมีเพลงช้ามากกว่าเพลงเร็วก็ตาม แต่ก็ตะโกนจนเสียงแหบแห้งไปหมดเลย และทุกคำพูดของพี่ตูนล้วนเต็มเปี่ยมไปด้วยคุณค่า เป็นช่วงเวลาดีๆ ของการได้มาชมในครั้งนี้ อีกทั้งการเล่น Wave แสงไฟ คือดีงามพระรามเก้ามาก สวยงาม และน่าตราตรึง อีกเรื่องราวดีๆ ของพี่ตูน คือ เขาขอบคุณบ่อยมาก เขาชอบกล่าวขอบคุณไปถึงพ่อแม่ของผู้ที่ไปเข้าชม สรุปแล้ว การไปคอนในครั้งนี้มันคุ้มค่ากับความเหนื่อยมาก ช่วยเติมเต็มจิตวิญญาณได้อย่างมากจริงๆ และทุกคนรวมทั้งแขกรับเชิญ ต่างก็เล่นกันเต็มที่มาก ซึ่งสังเกตได้จากหยาดเหงื่อ รวมทั้งพลังที่ส่งออกมา นับเป็นเรื่องราวดีๆ ของชีวิต แต่ตอนกลับมาบ้านสายรัดข้อมือที่ติดกลับมาด้วยมันแกะออกยากมาก ใจอยากจะฉีกแต่ก็เสียดายอยากเก็บไว้สวยๆ ฉันก็เลยคามันไว้อย่างนั้นนอนก่อน เพราะเหนื่อยมากแล้ว เมื่อตื่นเช้าขึ้นมาจึงไลน์ไปหาเพื่อนๆ ที่ไปด้วยว่าแกะยังไง เพื่อนทุกคนต่างพร้อมใจกันตอบกลับมาว่า พยายามแล้วยังไงก็ต้องขาดอยู่ดี แต่ถึงอย่าไงความทรงนี้ ก็จะยังอยู่กับพวกเราตลอดไปนะ…
Comments are closed.